Tina Turner umiera: niepowstrzymana supergwiazda miała 83 lata – NBC Connecticut

Tina Turner, niepowstrzymana piosenkarka i artystka teatralna, która wraz z mężem Ikiem Turnerem nagrała dynamiczną serię przebojów i występów na żywo w latach 60. to Do With It” zmarł w wieku 83 lat.

Według jej menadżera Turner zmarła we wtorek po długiej chorobie w swoim domu w Küsnacht niedaleko Zurychu w Szwajcarii. Została obywatelką Szwajcarii dziesięć lat temu.

Niewiele gwiazd przebyło tak długą drogę — urodziła się jako Anna Mae Bullock w odizolowanym szpitalu w Tennessee i spędziła ostatnie lata na posiadłości o powierzchni 260 000 stóp kwadratowych nad Jeziorem Zuryskim — i pokonała tak wiele. Zmaltretowana fizycznie, zdruzgotana emocjonalnie i zrujnowana finansowo przez 20-letni związek z Ikiem Turnerem, sama stała się supergwiazdą po czterdziestce, w czasie, gdy większość jej rówieśników upadała. lata później.

Mając wielbicieli od Beyoncé po Micka Jaggera, Turner był jednym z najbardziej utytułowanych artystów na świecie, znanym z ulubionych popowych, rockowych i rytmicznych i bluesowych utworów: „Proud Mary”, „Nutbush City Limits”, „River Deep, Mountain High ”, oraz hity, które miała w latach 80., między innymi „What’s Love Got to Do with It”, „We Don’t Need Another Hero” oraz cover „Let’s Stay Together” Ala Greena.

Jej znakami rozpoznawczymi były warczący kontralt, śmiały uśmiech i mocne kości policzkowe, paleta peruk i muskularne, szybkie nogi, którymi nie bała się popisywać. Sprzedała ponad 150 milionów płyt na całym świecie, zdobyła 12 nagród Grammy, została wybrana wraz z Ike’em do Rock and Roll Hall of Fame w 1991 roku (i sama w 2021 roku) i została uhonorowana w Kennedy Center w 2005 roku wraz z Beyoncé i Oprah Winfrey wśród tych, którzy ją chwalą. Jej życie stało się podstawą filmu, musicalu na Broadwayu i filmu dokumentalnego HBO w 2021 roku, który nazwała swoim publicznym pożegnaniem.

Dopóki nie opuściła męża i nie ujawniła ich przeszłości, była znana jako żarłoczna sceniczna folia stałego Ike’a, głównej damy „Ike and Tina Turner Revue”. Ike został rozliczony jako pierwszy i prowadził program, wybierając materiał, aranżacje, chórki. Koncertowali nieustannie przez lata, po części dlatego, że Ike’owi często brakowało pieniędzy i nie chciał przegapić koncertu. Tina Turner została zmuszona do kontynuowania pracy z zapaleniem oskrzeli, zapaleniem płuc i zapadnięciem prawego płuca.

Innym razem przyczyną jej nieszczęść był sam Ike.

Jak wspominała w swoim pamiętniku „Ja, Tina”, Ike zaczął ją bić niedługo po tym, jak się poznali, w połowie lat pięćdziesiątych, i tylko stał się bardziej okrutny. Sprowokowany przez cokolwiek i przez kogokolwiek, rzucał jej w twarz gorącą kawę, dusił lub bił, aż jej oczy były spuchnięte, a potem gwałcił. Przed jednym występem złamał jej szczękę i wyszła na scenę z ustami pełnymi krwi.

Przerażona zarówno byciem z Ike’iem, jak i byciem bez niego, przypisała swojej rodzącej się w połowie lat 70. miał rozpocząć trasę koncertową z okazji dwusetnej rocznicy kraju, kiedy Tina wymknęła się z ich pokoju hotelowego w Dallas, mając tylko kartę kredytową Mobil i 36 centów, podczas gdy Ike spał. Pospiesznie przeszła przez pobliską autostradę, ledwo omijając pędzącą ciężarówkę, i znalazła inny hotel.

„Spojrzałam na niego (Ike) i pomyślałam:„ Właśnie pobiłeś mnie po raz ostatni, frajerze ”- wspominała w swoich wspomnieniach.

Turner była jedną z pierwszych celebrytów, którzy otwarcie mówili o przemocy domowej, stając się bohaterką maltretowanych kobiet i symbolem odporności dla wszystkich. Ike Turner nie zaprzeczył, że ją źle traktował, chociaż próbował obwiniać Tinę za ich kłopoty. Kiedy zmarł w 2007 roku, przedstawiciel jego byłej żony powiedział po prostu: „Tina jest świadoma, że ​​Ike zmarł”.

Niewiele z tego było oczywiste dla wielu fanów Ike’a i Tiny. The Turners byli gorącym zespołem przez większą część lat 60. i 70., ewoluując od bluesowych ballad, takich jak „A Fool in Love” i „It’s Going to Work Out Fine”, do błyskotliwych coverów „Proud Mary” i „Come Together”. ” i inne rockowe piosenki, które przyniosły im crossoverowy sukces.

Występowali przed The Rolling Stones w 1966 i 1969 roku, aw filmie dokumentalnym Stonesów z 1970 roku „Gimme Shelter” wykonali lubieżną wersję „I’ve Been Loving You Too Long” Otisa Reddinga. Laurence Fishburne i Angela Bassett dały nominowane do Oscara kreacje Ike’a i Tiny w filmie „What’s Love Got to Do With It” z 1993 roku, opartym na „I, Tina”, ale powiedziałaby, że ponowne przeżywanie lat spędzonych z Ike’em było tak bolesne, że nie mogła się zmusić do obejrzenia filmu).

In Memoriam: Ludzie, których straciliśmy w 2023 roku

Przerobiona przez Ike’a i Tinę przeróbka „Proud Mary”, pierwotnie nakręconego w średnim tempie przeboju dla Creedence Clearwater Revival, pomogła zdefiniować ich asertywny, seksualny wizerunek. Na tle funkowej gitary i nucącego barytonu Ike’a Tina zaczęła od kilku słów o tym, jak niektórzy ludzie chcą usłyszeć piosenki, które są „ładne i łatwe”.

„Ale jest jedna rzecz” – ostrzegła – „widzisz, nigdy nie robimy nic przyjemnego i łatwego.

„Zawsze robimy to ładnie – i szorstko”.

Ale pod koniec lat 70. kariera Turnera wydawała się zakończona. Miała 40 lat, jej pierwszy solowy album okazał się klapą, a jej występy na żywo ograniczały się głównie do występów kabaretowych. Zdesperowana w poszukiwaniu pracy i pieniędzy, zgodziła się nawet na tournee po Afryce Południowej, kiedy kraj ten był szeroko bojkotowany z powodu rasistowskiego reżimu apartheidu.

Gwiazdy rocka pomogły jej w powrocie. Rod Stewart przekonał ją, by zaśpiewała z nim „Hot Legs” w „Saturday Night Live”, a Jagger, który otwarcie zapożyczył niektóre ruchy sceniczne Turnera, zaśpiewał z nią „Honky Tonk Women” podczas trasy The Stones w latach 1981-82. Podczas przesłuchania albumu „Let’s Dance” z 1983 roku David Bowie powiedział gościom, że Turner jest jego ulubioną piosenkarką.

Bardziej popularna wówczas w Anglii niż w USA, nagrała chrapliwą wersję „Let’s Stay Together” w studiach EMI na Abbey Road w Londynie. Pod koniec 1983 roku „Let’s Stay Together” był hitem w całej Europie i na skraju przeboju w stanach. Pracownik A&R w Capitol Records, John Carter, namawiał wytwórnię, by podpisała z nią kontrakt i nagrała album. Wśród przedstawionych jej materiałów była refleksyjna ballada pop-reggae, napisana wspólnie przez Terry’ego Brittena i Grahama Lyle’a i początkowo odrzucona przez Tinę jako „słaba”.

„Po prostu myślałam, że to jakaś stara popowa piosenka i nie podobała mi się” — powiedziała później o „What’s Love Got To Do With It”.

Album Turnera „Private Dancer” ukazał się w maju 1984 roku, sprzedał się w ponad ośmiu milionach egzemplarzy i zawierał kilka hitów, w tym utwór tytułowy i „Better Be Good To Me”. Zdobył cztery nagrody Grammy, w tym nagrodę roku za „What’s Love Got to Do With It”, piosenkę, która zdefiniowała jasny obraz jej lat po odejściu z Ike’a.

„Ludzie patrzą teraz na mnie i myślą, jakie musiałam mieć gorące życie – ha!” napisała w swoim pamiętniku.

Nawet w przypadku Ike’a trudno było pomylić ją z romantyczką. Jej głos nigdy nie był „ładny”, a piosenki miłosne nigdy nie były jej specjalnością, po części dlatego, że miała niewielkie doświadczenie, z którego mogłaby czerpać. Urodziła się w Nutbush w stanie Tennessee w 1939 roku i powiedziałaby, że „nie otrzymała miłości” ani od matki, ani od ojca. Po rozstaniu rodziców często przemieszczała się po Tennessee i Missouri, mieszkając z różnymi krewnymi. Była towarzyska, uwielbiała śpiewać i jako nastolatka zaglądała do klubów bluesowych w St. Louis, gdzie jednym z najlepszych był Ike Turner i jego Kings of Rhythm. Tina nie przejmowała się zbytnio jego wyglądem, kiedy zobaczyła go po raz pierwszy w Club Manhattan.

„Potem wszedł na scenę i podniósł swoją gitarę” – napisała w swoim pamiętniku. „Uderzył w jedną nutę i pomyślałem:„ Jezu, posłuchaj, jak ten facet gra ”.

Tina szybko wykonała ruch. Podczas przerwy na koncercie Ike’a Turnera w pobliskim Club D’Lisa, Ike był sam na scenie, grając bluesową melodię na klawiszach. Tina rozpoznała piosenkę, „You Know I Love You” BB Kinga, chwyciła mikrofon i zaśpiewała. Jak Tina pamiętała, oszołomiony Ike zawołał „Giirrlll!!” i zażądał, aby wiedzieć, co jeszcze może wykonać. Pomimo sprzeciwu matki zgodziła się dołączyć do jego grupy. Zmienił jej imię na Tina, zainspirowany bohaterką komiksu Sheena, Queen of the Jungle, i zmienił jej nazwisko, poślubiając ją w 1962 roku.

W rzadkich chwilach pobłażliwości ze strony Ike’a Tina sama cieszyła się sukcesem. Dodała wybuchowy wokal prowadzący do tytanicznej produkcji Phila Spectora „River Deep, Mountain High”, która okazała się klapą w Stanach Zjednoczonych po wydaniu w 1966 roku, ale za granicą stała się hitem iw końcu stała się standardem. Wystąpiła także jako Acid Queen w filmowej wersji rockowej opery Who’s „Tommy” z 1975 roku. Nowsze prace filmowe obejmowały „Mad Max Beyond Thunderdome” oraz epizod w „What’s Love Got to Do With It”.

Turner miał dwóch synów: Craiga z saksofonistą Raymondem Hillem; i Ronald z Ikiem Turnerem. (Craig Turner został znaleziony martwy w 2018 roku z powodu pozornego samobójstwa). We wspomnieniach opublikowanych później w 2018 roku, „Tina Turner: My Love Story”, ujawniła, że ​​otrzymała przeszczep nerki od swojego drugiego męża, byłego dyrektora EMI Erwina Bacha.

Życie Turner wydawało się argumentem przeciwko małżeństwu, ale jej życie z Bachem było historią miłosną, w którą młodsza Tina nie uwierzyłaby. Poznali się w połowie lat 80., kiedy ona poleciała do Niemiec na promocję płyty, a on odebrał ją z lotniska. Był od niej o ponad dekadę młodszy – „najładniejsza twarz”, powiedziała o nim w filmie dokumentalnym HBO – i pociąg był wzajemny. Poślubiła Bacha w 2013 roku, wymieniając śluby podczas ceremonii cywilnej w Szwajcarii.

„To szczęście, o którym ludzie mówią”, powiedział wówczas Turner prasie, „kiedy niczego nie pragniesz, kiedy w końcu możesz wziąć głęboki oddech i powiedzieć:„ Wszystko jest dobrze ”.