Starożytne czaszki pokazują, że ewolucja człowieka bardziej przypomina rzekę niż drzewo | Karolina Północna PBS

Badania genetyczne wykazały już, że istnieją ślady neandertalczyków (lub Neandertalczyk) DNA w genomie współczesnego człowieka. To nie jest zaskakujące. Wszyscy jesteśmy potomkami pierwszych ludzi, więc w każdym z nas jest trochę neandertalczyka.

Teraz naukowcy z North Carolina State University i Duke University zaoferowali nowy wgląd w naszą przeszłość, badając strukturę twarzy prehistorycznych czaszek. Ich badanieopublikowane w ogólnodostępnym czasopiśmie Biologiapotwierdza hipotezę, że znaczna część krzyżowania się neandertalczyków z naszymi prehistorycznymi przodkami miała miejsce na Bliskim Wschodzie, który rozciąga się od Afryki Północnej po Irak.

„Starożytne DNA spowodowało rewolucję w sposobie myślenia o ewolucji człowieka” – powiedział współautor badania Stevena Churchilla, profesor biologii ewolucyjnej na Duke University. „Często myślimy o ewolucji jako o gałęziach na drzewie, a badacze spędzili dużo czasu próbując prześledzić ścieżkę, która doprowadziła do nas, Homo sapiens. Ale teraz zaczynamy rozumieć, że ewolucja nie jest drzewem – jest raczej serią strumieni, które zbiegają się i rozchodzą w wielu punktach”.

Przeszłość jest wypisana na naszych twarzach

Na potrzeby badania naukowcy zebrali dane twarzoczaszki z wcześniejszych badań pomiarów ludzkiej czaszki. W rezultacie powstał zestaw danych obejmujący 13 neandertalczyków, 233 prehistorycznych Homo sapiens i 83 współczesnych ludzi.

Craniofacial to termin medyczny odnoszący się do kości czaszki i twarzy. Możesz myśleć o czaszce i twarzy jako o rodzaju billboardu zawierającego informacje o płci, zdrowiu, pochodzeniu, genach i środowisku. Naukowcy odkryli, że mogą się wiele dowiedzieć o osobie, mierząc różne punkty na twarzy i czaszce.

„Oceniając morfologię twarzy, możemy prześledzić, w jaki sposób populacje poruszały się i wchodziły w interakcje w czasie” – powiedziała dr Ann Ross, profesor nauk biologicznych w NC State, w komunikat prasowy ze stanu NC. Ross pracował również nad badaniem. „Nasza praca tutaj pozwala nam lepiej zrozumieć, gdzie te strumienie się spotkały. . . . A dowody pokazują nam, że Bliski Wschód był ważnym skrzyżowaniem dróg, zarówno pod względem geograficznym, jak i w kontekście ewolucji człowieka”.

Naukowcy skupili się na standardowych pomiarach twarzoczaszki, które są powtarzalne, i wykorzystali te pomiary do oceny wielkości i kształtu kluczowych struktur twarzy. Pozwoliło to na dogłębną analizę w celu ustalenia, czy dana populacja ludzka mogła krzyżować się z populacjami neandertalczyków i jaki jest zakres tego krzyżowania.

„Neandertalczycy mieli duże twarze, ale sam rozmiar nie ustanawia żadnego genetycznego powiązania między populacjami ludzkimi a populacjami neandertalskimi” – powiedział Churchill. „Przeprowadziliśmy solidną analizę struktur twarzy i uwzględniliśmy wszelkie zmienne środowiskowe, które mogą być związane ze zmianami cech twarzy człowieka”.

Badanie miało charakter eksploracyjny, obejmowało niewielką liczebność próby i wykorzystywało dane twarzoczaszki w nowy sposób. Ale …

Nowe wskazówki dotyczące migracji wczesnych ludzi

„Odkryliśmy również, że kształt twarzy był bardziej przydatną zmienną do śledzenia wpływu krzyżowania się neandertalczyków na ludzkie populacje w czasie” – powiedział Ross. „Neandertalczycy byli po prostu więksi od ludzi. Z biegiem czasu rozmiar ludzkich twarzy stał się mniejszy, pokolenia po tym, jak krzyżowali się z neandertalczykami. Ale rzeczywisty kształt niektórych rysów twarzy zachował dowody krzyżowania się z neandertalczykami”.

„Obraz jest naprawdę skomplikowany. Wiemy, że doszło do krzyżowania. Wydaje się, że współczesne populacje azjatyckie mają więcej neandertalskiego DNA niż współczesne populacje europejskie, co jest dziwne, ponieważ neandertalczycy żyli na terenie dzisiejszej Europy” – wyjaśnił Churchill. „To sugeruje, że neandertalczycy krzyżowali się z obecnymi ludźmi, gdy nasi prehistoryczni przodkowie opuścili Afrykę, ale zanim rozprzestrzenili się na Azję”.

Naukowcy twierdzą, że wyniki badania są przekonujące. Chcą teraz uwzględnić pomiary z większej liczby populacji ludzkich. Churchill mówi, że jednym z ognisk mogą być Natufianie, którzy żyli ponad 11 000 lat temu na terenach dzisiejszego Izraela, Jordanii i Syrii.