Mark Duplass Pytania i odpowiedzi na temat jego nowego serialu telewizyjnego „Długa, długa noc” i nie tylko – ostateczny termin

Mark Duplass jest aktorem, producentem i filmowcem, który występował w wielu projektach telewizyjnych i filmowych, a jedną z jego godnych uwagi ról był występ w Apple+ Poranny program. Jego rola w serialu przyniosła mu nominację do nagrody Emmy w 2020 roku i nominację do Złotego Globu w 2022 roku.

Mark wystąpił także w chwalonym serialu HBO Wspólność, którą współtworzył wraz z bratem Jayem. Jego bogata filmografia obejmuje m.in Puszyste krzesłofilm, z którym był współautorem scenariusza i współreżyserem Zero ciemnej trzydziestki i zdjęcie science-fiction Bezpieczeństwo nie gwarantowane. Inne jego role to m.in Bomba i Skradać się seria horrorów.

Jego najnowsze przedsięwzięcie, Długa, długa noc, miał swoją światową premierę na festiwalu Tribeca w tym tygodniu. To sześcioodcinkowy serial napisany przez Duplass i wielokrotnie nagradzanego aktora, dramatopisarza, Barreta O’Briena. Historia opowiada o przyjaciołach z dzieciństwa, Pete’u i Carrollu, którzy wspominają katastrofalny incydent, który wydarzył się w pokoju motelowym sześć miesięcy wcześniej, a ci dwaj faceci nie mogą się z tym pogodzić. Serial jest tragikomedią, w której dwaj mężczyźni starają się zbudować dorosłe życie, które zawiera pozory sensu i celu.

Długa, długa noc został napisany i nakręcony w czasie pandemii i jest produkowany przez firmę rozrywkową braci Duplass, której celem jest wykorzystywanie niewielkich budżetów i tworzenie wielkich historii. Termin, o którym rozmawiałem z Duplassem Długa, długa nocniektóre z celów jego firmy produkcyjnej i dlaczego niezależne kino ma znaczenie.

TERMIN OSTATECZNY: Grasz, produkujesz i reżyserujesz. Jak to wszystko zrównoważyć?

MARK DUPLASS: Nie wiem. Czasem mi się to udaje, czasem nie. Myślę, że przez długi czas nie robiłem tego dobrze. Odniosłem wrażenie mentalności niedoboru niezależnego filmu i telewizji. Uświadomiłem sobie, że jeśli ktoś chce to zrobić, żeby zarobić na życie, lepiej, żeby świadomie wytrącił swoje życie z równowagi. Mam 46 lat i zaczyna się to trochę zmieniać i myślę, że pandemia miała z tym coś wspólnego, co naturalnie spowolniło mnie jak przymusowe wytchnienie.

TERMIN OSTATECZNY: Podczas szczytu pandemii nikt z nas tak naprawdę nie miał wyboru.

DUPLASS: Robię tylko rzeczy, które czuję, że będą dla mnie korzystne duchowo, więc golę wiele rzeczy, które kiedyś robiłem. Założyłem tę firmę (Duplass Brothers), w której teraz mam ludzi, którzy prowadzą moją firmę i naprawdę zdejmują ze mnie ciężar, który kiedyś sam na siebie nakładałem. Moje życie jest teraz o wiele bardziej zrównoważone niż kiedyś, ale wciąż próbuję to rozgryźć.

TERMIN OSTATECZNY: To ciekawy pomysł, że delegacja tworzy równowagę.

DUPLASS: Zdrowa współpraca jest teraz dla mnie wszystkim. Chyba miałam ten strach, że jak wszystkiego nie dotknę, to praca będzie mniej dobra? Czy jestem tym specjalnym sosem, który sprawia, że ​​wszystko działa? Moim zdaniem to totalny egocentryzm. Chociaż znalezienie współpracowników zajęło mi kilka lat, to, co mam teraz, jest niesamowite.

TERMIN OSTATECZNY: Teraz, kiedy masz firmę Duplass Brothers, jaki jest twój cel w zakresie rodzaju materiału, który chcesz produkować?

DUPLASS: Nie mamy ścisłego edyktu dotyczącego rodzaju treści, które staramy się tworzyć. Gonimy za rzeczami, które uważamy za znaczące. Pociąga mnie historia, której większość studiów nie chce. Tam jestem najbardziej namiętny. Używam własnej kariery i pieniędzy jako kapitału wysokiego ryzyka dla Duplass Brothers, aby robić rzeczy.

TERMIN OSTATECZNY: Porozmawiajmy o Długa, długa noc. Jak wyglądała praca z przyjacielem z dzieciństwa? Jak uderzasz w akord relacji pracowniczych?

DUPLASS: Barret i ja chodziliśmy razem do liceum. Nie byliśmy wtedy zbyt blisko, ale znaliśmy się. Bardzo zbliżyliśmy się do siebie w wieku dwudziestu kilku lat, kiedy zaprosiłem go, by wprowadził się do mojego mieszkania na Greenpoincie, do szafy o wymiarach 6 na 6, którą mógłby wynająć za 300 dolarów miesięcznie. I jesteśmy bardzo duchowymi krewnymi. To właśnie podczas pandemii uderzył mnie ten pomysł, który tkwił w mojej głowie od pierwotnego pomysłu Barreta.

TERMIN OSTATECZNY: Wygląda na to, że pandemia była trampoliną dla twojej kreatywności i Długa, długa noc w pewnym sensie dotyczy niektórych z tych pandemicznych tematów, takich jak poczucie winy i izolacja. Możesz rozwinąć ten pomysł?

DUPLASS: Moje produkcje polegają na tworzeniu sztuki w granicach posiadanych pieniędzy. Miałem trochę wolnego od strzelania Poranny program z powodu pandemii, więc pomyślałem: „Barret, napisz nam film, który porusza wszystkie te problemy i umieszcza tych dwóch facetów w pokoju motelowym, i chodźmy”. A Barret jest doświadczonym dramatopisarzem i genialnym aktorem, więc ustawiliśmy film, nakręciliśmy ten film w około pięć dni, zmontowaliśmy go razem i nie byliśmy z tego zadowoleni, więc musieliśmy zacząć od zera. Obiecaliśmy sobie, że nie będziemy przyspieszać tego procesu.

Stamtąd po prostu zaczęliśmy angażować się w te rozmowy o tym, co to znaczy radzić sobie z toksyczną męskością w tej przestrzeni, w historii opowiedzianej przez dwóch białych facetów. Z tych dyskusji zrodziła się kolejna iteracja projektu, którą rozszerzyliśmy, aby stał się serialem telewizyjnym, w którym ci dwaj mężczyźni wspominają szaloną noc, którą spędzili sześć miesięcy temu. Mają czas na przeanalizowanie swoich działań.

TERMIN OSTATECZNY: To całkiem rewelacja, prawda? Kiedy widzisz swoją pracę i musisz przyznać przed sobą, że to po prostu nie jest dobre.

DUPLASS: Szczerze mówiąc, było to po prostu super zabawne i satysfakcjonujące. Dla mnie jako artysty, choć jest to trochę bolesne, było to dla mnie naprawdę dobre. Tworzenie filmów mikrobudżetowych to mój zestaw umiejętności. Zaprosiłem do tego Barreta i sprawiliśmy, że to zadziałało. Czasami warto wrócić do deski kreślarskiej. Są artyści, którzy potrafią obejrzeć projekt od początku do końca i wykonać go skrupulatnie, a ja taki nie jestem. Uwielbiam nurkować trochę nieprzygotowany, trochę podekscytowany i narobić bałaganu, a następnie zebrać wokół siebie społeczność bardzo inteligentnych ludzi i pomóc mi to naprawić, a ja chciałbym zrobić to samo dla nich. Długa, długa noc jest tego najlepszym przykładem.