Futurystyczny test miłości: recenzja „Paznokci”.

Futurystyczny test miłości: recenzja „Paznokci”.

Rewolucyjny postęp medycyny w dziedzinie związków romantycznych

W filmie „Paznokcie” grecki reżyser Christos Nikou przenosi nas w świat, w którym pary mogą teraz zyskać pewność co do swoich prawdziwych uczuć, dzięki rewolucyjnej procedurze medycznej. Ten postęp, choć futurystyczny, rodzi głębokie pytania dotyczące naszej obsesji na punkcie romantycznych związków.

Badanie polega na pobraniu paznokcia obojgu partnerom bez znieczulenia i przetestowaniu ich razem na maszynie retro przypominającej kuchenkę mikrofalową. Wyniki wskazują na jedną z trzech możliwości: oboje ludzie są w sobie zakochani, ale żadna z nich nie jest lub, co gorsza, tylko jedna z dwojga osób jest faktycznie zakochana, ale maszyna nie mówi która.

Anna i Amir: niejednoznaczna przyjaźń

Anna, grana przez Jessie Buckley, to młoda kobieta nękana problemami emocjonalnymi. Pewnego dnia przyłapuje swojego kolegę Amira, granego przez Riza Ahmeda, tańczącego samotnie z godną pozazdroszczenia swobodą na nudnej imprezie w biurze. Ten widok wywołuje u niej nieśmiały uśmiech, który jednak szybko zostaje zastąpiony wyrazem zmartwienia. Można zatem wywnioskować, że reżyser traktuje taniec jako wyraz wolności i samostanowienia. W swoim debiutanckim filmie „Jabłka” Nikou ukazuje swojego bohatera zatracającego się w muzyce na zatłoczonym parkiecie. Konfrontuje nas z przyjemnością mężczyzn urzeczonych tą czynnością, budząc zarówno dyskomfort, jak i pewną zazdrość z naszej strony.

W „Fingernails” Anna rozpoczyna nową przygodę, dołączając do Instytutu Miłości, na którego czele stoi Duncan (w tej roli Luke Wilson). To tutaj pary mogą wzmocnić swoją więź przed przystąpieniem do testu, który przeprowadzany jest na miejscu. Anna współpracuje z Amirem, doświadczonym profesjonalistą w dziedzinie znajdowania niekwestionowanej zgodności w miłości. Wspólnie organizują działania mające na celu budowanie zaufania między uczestnikami, takie jak śpiewanie piosenek po francusku lub wzajemne obserwowanie się pod wodą.

Wbrew sobie, Anna i Amir zaczynają rozwijać wzajemne zainteresowania wykraczające poza platoniczną przyjaźń. To niechciane uczucie niepokoi Annę, ponieważ nawet kolejne podejście do testu nie jest w stanie z całą pewnością rozwiać jej wątpliwości.

Subtelny wszechświat wizualny i emocjonalny

Reżyser wplata w film subtelną atmosferę wizualną i emocjonalną. Stonowane odcienie kostiumów i scenografii, inspirowane epoką przed telefonami komórkowymi, wzmacniają tę wyjątkową atmosferę. Gra aktorów, zwłaszcza Jessie Buckley, rozdartej pomiędzy bezpieczeństwem, jakie zapewnia jej nauka, a tym, co podpowiada jej instynkt, nadaje filmowi spokojne napięcie.

Młodzieńcza nerwowość Amira, granego przez Riza Ahmeda, przypomina nam o spontanicznej iskrze, która może powstać między dwojgiem ludzi, niezależnie od tego, czy są na to gotowi, czy nie. Reżyser Christos Nikou, porównywany do swojego rodaka Yorgosa Lanthimosa, ukazuje subtelnie zniekształconą rzeczywistość, która pozwala mu zgłębiać subtelności ludzkiej kondycji, opartej na milczeniu i szczerych analizach.

Nikou oferuje nam kinowe przeżycie przesiąknięte delikatnością i poezją, zakończone zakończeniem podkreślającym niepohamowane uczucie, jakie żywią główni bohaterowie.

Źródło: www.latimes.com

Avatar photo

Sylvain Métral

J'adore les séries télévisées et les films. Fan de séries des années 80 au départ et toujours accroc aux séries modernes, ce site est un rêve devenu réalité pour partager ma passion avec les autres. Je travaille sur ce site pour en faire la meilleure ressource de séries télévisées sur le web. Si vous souhaitez contribuer, veuillez me contacter et nous pourrons discuter de la manière dont vous pouvez aider.